حال دوگانه

دیروز در میدان مشق قدم می‌زدم و با خودم فکر می‌کردم من یگ گلولۀ بزرگ استعداد و انرژی هستم. احساس می‌کردم خیلی آدم ارزشمندی هستم و می‌توانم کارهای بسیار مفیدی انجام دهم.

یک ساعت بعد، در مترو نشسته بودم و با خودم فکر می‌کردم چرا این قطار چپ نمی‌کند؟ چرا من در اتوبوس واژگون‌شدۀ دانشجویان دانشگاه آزاد نبودم؟

هیچ اتفاق بدی هم در این بین برایم نیفتاده بود.

چنین حال دوگانه‌ای دارم من!

حقیقت من...