حقیقت من

همه‌چیز درون من است.

هر ارتباطی با دنیای خارج از درون من نشأت می‌گیرد. می‌شود اسمش را گذاشت نیاز یا خلاء یا هرچه. به هر حال جای خالی‌ای درون من هست که باعث می‌شود با بیرون ارتباط بگیرم و آن را پر بکنم. 

حقیقت آن چیزی است که درون من است. هرچقدر من با خودم روراست‌تر باشم و خودم را بپذیرم به حقیقت نزدیک‌ترم. قوانین و قواعد نمی‌توانند سعادت من را تضمین کنند. سعادت من از من ناشی می‌شود نه از قوانین. 

هیچ کس بجز من نمی‌تواند بگوید این برای من خوب است یا بد است. چون هیچ‌کس من نیست. و من یک موجود خاص هستم با نیازها و خواسته‌ها و توانایی‌ها و استعدادها و طرز تفکر خاص خودم. 

این منم که تصمیم می‌گیرم با چه کسانی رابطه داشته باشم یا نداشته باشم. حتی این منم که تصمیم می‌گیرم که چقدر خودم را به دیگران تحمیل کنم یا نکنم. همانطور که آنها حق دارند تصمیم بگیرند با من باشند یا نباشند. ما آدم‌ها با هم متفاوتیم و دستگاه‌های تولید انبوه‌شده نیستیم.